Słownik pojęć

DZIEDZICZENIE ROSZCZEŃ ODSZKODOWAWCZYCH

DZIEDZICZENIE ROSZCZEŃ ODSZKODOWAWCZYCH roszczenia te wynikają z art. 444 kodeksu cywilnego, oraz art. 445 kodeksu cywilnego, co do zasady mają charakter osobisty. Oznacza to, że przysługują konkretnej osobie, która doznała uszczerbku na zdrowiu, czyli uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. W pewnych przypadkach jednak roszczenie to może wejść do spadu po zmarłym poszkodowanym. Ma to miejsce, gdy roszczenie to zostało uznane na piśmie przez dłużnika (sprawcę zdarzenia czy Towarzystwo Ubezpieczeń, w którym wykupił on polisę odpowiedzialności cywilnej, względnie Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny), albo gdy jeszcze za życia poszkodowanego zostało wytoczone powództwo cywilne. Uznanie roszczenie musi zostać sporządzone na piśmie – wymóg ten jednak dotyczy tylko dłużnika, poszkodowany powinien jednak uznanie to przyjąć, przynajmniej w sposób domniemany. Ponadto powinno ono zawierać wyrażoną wprost wolę dłużnika naprawienia szkody w konkretnym rozmiarze oraz musi być złożone bezpośrednio poszkodowanemu. Uznanie roszczenia wobec spadkobierców nie wywołuje żadnych skutków prawnych. Roszczenia odszkodowawcze podlegają dziedziczeniu w przypadku, gdy za życia poszkodowanego wytoczone zostało przez niego powództwo – czyli wniesie on pozew cywilny do sądu. Nie wystarczy sama wola uczynienia tego, czy podjęcie czynności przygotowawczych, np. wynajęcie pełnomocnika. Roszczenie takie powinno być sprecyzowane i dokładnie wskazywać żądany sposób naprawienia szkody, dopiero wtedy spadkobiercy będą mogli wstąpić w prawa spadkodawcy i domagać się zasądzenia na ich rzecz odszkodowania oraz zadośćuczynienia.