Słownik pojęć

UGODA

UGODA w polskim prawie ugoda jest regulowana przez art. 917-918 Kodeksu cywilnego. Jest umową konsensualną, co do zasady wzajemną i ustalającą stosunek prawny, choć może go również kształtować. Nie ma wymagań co do formy ugody, o ile nie wynikają one z innych przepisów. Ugoda w zasadzie wywiera skutek obligacyjny, lecz może również wywierać skutek rzeczowy. Przedmiotem ugody może być również roszczenie przedawnione, nie może nim być natomiast uprawnienie, które nie podlega swobodnej dyspozycji strony. Nie ma przeszkód do zawarcia umowy pod warunkiem albo z zastrzeżeniem terminu.
Ugoda może być dotknięta wadą oświadczenia woli. Skutki takiej sytuacji są takie same, jak w przypadku każdej innej umowy, z wyjątkiem wady polegającej na złożeniu oświadczenia pod wpływem błędu. Uchylenie się od skutków prawnych współtworzącego ugodę oświadczenia woli zawartego pod wpływem błędu jest dopuszczalne tylko w przypadku tzw. fałszywej pewności - gdy łącznie spełnione są trzy przesłanki:

• błąd ten dotyczy stanu faktycznego (a więc nie prawa),
• ten stan faktyczny obie strony uważały za niewątpliwy,
• spór albo niepewność nie powstałyby, gdyby w chwili zawarcia ugody strony znały prawdziwy stan rzeczy.